A Scenario for Outdoor Living:

Hiking facilities in Ancient Lissos


Student: Eva Lavranou

Date:
June 2018

University of Thessaly

Course:
Diploma Thesis

Project
Location:
Crete Island, Greece

Advisor:
Costis Paniyiris

How does the land motivate us to inhabit it? This diploma thesis deals with the issue of temporary outdoor living in the area of Ancient Lissos in Crete. Lissos is a stopover for hikers following the E4 European path and is only accessible by hiking or by boat. It attracts travelers who seek to reconnect with nature and are willing to accept the loss of a significant part of their comforts. The subject of the research is the traveler who through walking, will try to uncover the meanings that connect humans to the environment and urge them to become residents. How can architecture approach a place that carries memories and ruins of the past, wounding and altering the character of the landscape as little as possible?

Each landscape requires different means to become habitable. The intervention in Lissos, which is an archeological site, is inspired by the technique of time montage and seeks to create a new stratigraphy in the existing territory. The new structures stand free to the landscape, losing their identity as buildings. The facilities include places to prepare food, sleep, take a bath, sit by the fire and a restroom. Outdoor habitation structures promote collective life and provide a minimum comfort simply to meet a basic need. And the question remains; Could the architecture of the tourism inhabitation get rid of the current consumption patterns and return to the minimum without being poor?

ΕΝΑ ΣΕΝΑΡΙΟ ΥΠΑΙΘΡΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΗΣΗΣ: 

Υποδομές για περιηγητές στην Αρχαία Λισό


Φοιτητής: Εύα Λαβράνου

Επιβλέπων:
Κωστής Πανηγύρης

Έτος:
Ιούνιος 2018

Τίτλος Μαθήματος:
Διπλωματική Εργασία

Σχολή/Τμήμα:
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών

Πώς o τόπος μας παρακινεί να τον κατοικήσουμε; Η παρούσα διπλωματική πραγματεύεται το ζήτημα της προσωρινής διαβίωσης στην ύπαιθρο και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Αρχαίας Λισού στην Κρήτη. Η Λισός αποτελεί σημείο στάσης για τους περιπατητές που ακολουθούν το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 και είναι προσβάσιμη μόνο με πεζοπορία ή με βάρκα. Αποτελεί συνεπώς τόπο δυσπρόσιτο που όμως εξαιτίας αυτού του χαρακτηριστικού του, προσελκύει ταξιδιώτες που αναζητούν την επανασύνδεση με τη φύση, την ελάχιστη κατοίκηση μέσα σε αυτήν και ενδεχομένως την πνευματικότητά τους. Για να το πετύχουν αυτό έχουν αποδεχθεί το γεγονός πως πρόκειται για ένα διάστημα να απολέσουν σημαντικό κομμάτι των ανέσεών τους. Το υποκείμενο της έρευνας σε αυτήν την εργασία γίνεται αυτός ο τύπος ταξιδιώτη ο οποίος μέσα από την εφαρμογή της σωματικής πρακτικής του περπατήματος θα προσπαθήσει να αποκαλύψει τα νοήματα που συνδέουν τον άνθρωπο με το περιβάλλον και τον ωθούν στο να γίνει από περαστικός, κάτοικος. Η αρχιτεκτονική γίνεται το μέσο που θα του επιτρέψει να κατοικήσει και να διαμορφώσει τη ζωή του πάνω στον τόπο αφού του παρέχει στοιχεία προσανατολισμού και μέσα ικανοποίησης των αναγκών του. Πώς ωστόσο μπορεί η αρχιτεκτονική να προσεγγίσει έναν τόπο που κουβαλά μνήμες και ερείπια του παρελθόντος, τραυματίζοντας και αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα του τοπίου όσο το δυνατόν λιγότερο; Αφού απορρίφθηκαν κατά τη διάρκεια της διερεύνησης αυτού του ζητήματος πολλές από τις παραδοσιακές πρακτικές εφαρμογές της αρχιτεκτονικής στον τομέα της φιλοξενίας, κατασκευάστηκε μια νέα συνθήκη όπου τα κτίσματα στέκονται ελεύθερα και ανοικτά στο τοπίο, χάνοντας την ταυτότητά τους ως κτίρια και προσφέροντας στους ταξιδιώτες μια στοιχειώδη κάλυψη των αναγκών διαβίωσής τους στην ύπαιθρο στα πλαίσια της συλλογικής ζωής.

Οι υποδομές περιλαμβάνουν ένα κτίσμα για την προετοιμασία της τροφής με βρύση, φωτιά και χώρο για να κάθεται κανείς ή να ξαπλώνει αφού ολόκληρη η προετοιμασία του φαγητού γίνεται σε καθιστή θέση, σαν να βρίσκεται στο χώμα. Η τροφή έχει τοποθετηθεί στο σημείο αυτό ούτως ώστε να εξυπηρετεί ως στάση και τους περιπατητές που δεν επιθυμούν να εξερευνήσουν τη Λισό αλλά θέλουν αν συνεχίσουν την πορεία τους στο μονοπάτι. Υπάρχουν επίσης επίπεδες επιφάνειες με ένα τοίχο που κόβει τον αέρα όπου το άτομο μπορεί να κοιμηθεί στήνοντας τη σκηνή του ή κρεμάμενο πάνω σε αιώρες από τον ένα τοίχο στον απέναντι ή και απολύτως ελεύθερο στο έδαφος. Η προβλήτα αναχώρησης αποτελείται από όγκους που μοιάζουν να κατεβαίνουν σαν σκάλα που οδηγεί στο νερό. Η τουαλέτα έχει τοποθετηθεί σε ένα σημείο όπου μπορεί κανείς να απολαύσει τη θέα και να έχει ιδιωτικότητα. Το λουτρό χώνεται μέσα σε έναν βράχο κοντά στην παραλία. Η πυρά τοποθετείται σε ένα σημείο με έντονη κλίση για να μπορεί να έχει ο κάτοικος μια εποπτεία όλου του χώρου από ψηλά.

Συνοψίζοντας, η έρευνα στο τοπίο έδειξε πως κάθε τόπος επιτάσσει και άλλα μέσα για να γίνει κατοικήσιμος. Στην περίπτωση της εξερεύνησης στη Λισό αναζητήθηκε μια λύση που θα διευκολύνει την κατοίκηση των περιηγητών στην ύπαιθρο προσφέροντας τους κάποιες υποδομές κάλυψης των βασικών τους αναγκών. Εξαιτίας της ιδιαιτερότητας του τοπίου, που τυγχάνει να είναι αρχαιολογικός χώρος, οι παραδοσιακές πρακτικές κατοίκησης φάνηκε πως δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικές. Δημιουργήθηκε λοιπόν η ανάγκη διαμόρφωσης μιας ειδικής συνθήκης κατοίκησης μέσω της αρχιτεκτονικής. Η παρέμβαση που περιγράφεται εμπνέεται από την τεχνική του χρονικού μοντάζ και δημιουργείται έτσι μια νέα στρωματογραφία στο υπάρχον έδαφος όπου ο άνθρωπος θα μπορέσει να επανέλθει στο σήμερα. Οι κατασκευές είναι κτίσματα υπαίθρια που προάγουν τη συλλογική ζωή. Παρέχουν μονάχα μια μικρή άνεση και βοηθούν να καλυφτεί μια πρωταρχική ανάγκη. Από εκεί και πέρα το άτομο βρίσκεται έξω, ελεύθερο να συνεχίσει την αναζήτησή του. Και το ερώτημα παραμένει το εξής: Μπορεί η αρχιτεκτονική της τουριστικής κατοίκησης να απαλλαχθεί από τα σημερινά πρότυπα κατανάλωσης και να επιστέψει στο ελάχιστο χωρίς να φτωχοποιηθεί;















isola studio
Ippokratous 9, 10679
Athens, Greece

All images produced by isola unless otherwise specified.